Zaman akıp geçerken…
İlahî Müberra abla! Kim derdi ki yıllar sonra okuduğum bir kitapta karşıma çıkacaksın! Ve sen Sıdıka! Hatırlar mısın bilmem; okuldan çıktıktan sonra eve gitmeden önce uğradığım ilk ev sizinkiydi. Kıymet ablanın dikiş makinesinde yaptığı nakış işleri, Müberra’nın şen şakrak ve biraz da alaycı bir gülüşle anlattığı günün olayları, Sıdıka’nın okuldan döner dönmez çantasını bir köşeye…